“De Agile Testing Days is een soort Disneyland voor IT-professionals.” Vincent Wijnen (35) werkt als test automation consultant voor Sogeti en was halverwege november in Potsdam waar het vierdaagse event werd georganiseerd.
“Als je naar Disneyland gaat, zit je in een soort bubble. De normale wereld bestaat niet meer. Dat was nu ook zo. Het begint al als je het hotel binnenloopt: je wordt opgeslokt en komt alleen maar mensen tegen uit je vakgebied. Alles staat in het teken van agile en software testing. Ik ben vier dagen lang het hotel niet uitgeweest. Ik heb veel geleerd, gezien en beleefd. Maar net zoals Disneyland was het vooral leuk.”
Duizelingwekkende cijfers
Tips om scherp te blijven
“Het is een aardig slopend programma”, beaamt Wijnen lachend. “Na vier dagen was ik he-le-maal kapot. Het is dan ook een hele klus om op de laatste dag net zo scherp te zijn als op de eerste.” Maar Wijnen heeft drie belangrijke tips:
- Schrijf alles op
- Rust uit
- Maak een planning
“Je krijgt zoveel informatie. Te veel om te onthouden. Maak daarom aantekeningen na iedere presentatie of workshop. En aan het eind van de dag werk je je aantekeningen uit. Schrijf alles van je af. Hierdoor onthoud je de materie ook beter. Rust verder veel uit, ga niet te laat naar bed en plan van tevoren wat je wilt doen. Maar ik moet zeggen dat ik me aan de laatste twee punten niet goed heb gehouden, haha. Ik hou ervan om me niet te veel te laten leiden. Door heel star een bepaald stramien te volgen mis je namelijk ook weer veel. Ik sta er dus open in, maar ik stel me wel telkens de vraag: wat kan ik toepassen in mijn werk? Ik wil geen trucje leren, ik wil dat mijn perceptie gekieteld wordt, dat ik aan het denken wordt gezet, dat werkt voor mij inspirerend.”
Vijf meter kantoortapijt
Tussen de workshops en presentaties door praatte Wijnen vooral bij met collega’s die uit alle windstreken naar Potsdam waren gevlogen. “Het viel me in een gesprek met een Brit op dat we eigenlijk allemaal tegen hetzelfde probleem aanlopen. Vijf meter kantoortapijt blijkt in de praktijk een enorme barrière tussen teams. Het grootste probleem waar we met zijn allen tegenaan lopen is dat we effectiever moeten communiceren. In de organisaties van vandaag is samenwerken essentieel, maar in de praktijk focust iedereen zich nog steeds op zijn of haar eigen werk. Het klinkt heel logisch om bijvoorbeeld als developer een tester mee te nemen in wat hij doet en waarom hij het doet. Maar dat gebeurt te weinig.”
Worsteling
Wijnen vraagt zich af of dit überhaupt ooit gaat gebeuren. “In de ‘watervalmethode’ was iedereen verantwoordelijk voor zijn of haar eigen eiland. Als je dat goed deed, was het goed. Het was denken en werken op microniveau. Nu wordt er in multidisciplinaire teams gewerkt, moet je agile of ‘T-shaped’ zijn. Denken en werken gebeurt nu op macroniveau: je moet communiceren met de teams en de organisatie om je heen. Heel veel workshops gingen ook over samenwerken, stimuleren, het managen van dingen. Deze nieuwe manieren van werken, vraagt veel van mensen. Techneuten vinden dat over het algemeen niet leuk. Dat zijn vaak introverte mensen die zich graag focussen op de techniek. Als bedrijf moet je tijd en ruimte vrijmaken om nieuwe manieren van werken te introduceren en eigen te maken. Nu komt het in de praktijk steeds vaker voor dat je als consultant bij een bedrijf tussen honderden IT’ers wordt gedetacheerd met als doel ‘verbeteren’. In je eentje sla je dan nog geen deuk in een pakje boter. Het is een worsteling van beide kanten.”
Mentale ruimte creëren
“Door het gesprek met die Britse collega ben ik me het volgende gaan afvragen: Klantwaarde staat meestal centraal. Maar waarom ontwerpen we niet voor een gemiddelde ontwikkelaar? Hoe kunnen we een systeem behapbaar houden in plaats van dat developers allerlei complexe gedrochten moeten doorgronden? Zo creëer je mentale ruimte bij ontwikkelaars zodat ze wel tijd een ruimte hebben om al die teamprocessen die bij het nieuwe werken horen onder de knie te krijgen. Op dit moment ligt het bord te vol bij de gemiddelde IT’er. Het is allemaal te complex. Voor een betaling bij een gemiddelde bank zijn pakweg 7 systemen nodig, waarbij zo’n 200 mensen betrokken zijn. Wie heeft daar nu nog het overzicht over?”
Zelf ook praatje gehouden
Wijnen kwam niet alleen naar de Agile Testing Days om inspiratie op te doen, maar ook om te delen. Niet alleen in gesprekken met collega’s, maar ook door zelf een ‘praatje te houden’. “Ik heb dat samen met Anne gedaan. Zij werkt bij pensioenuitvoerder PGGM. We hebben elkaar leren kennen toen ik gedetacheerd werd bij ING. Onze presentatie heet: ‘How having a mentor changed my career’. Voor een mentee is het fijn om iemand te hebben die je alles leert en voor mij helpt de rol van mentor om helderder te worden in mijn uitleg. Dit hebben we uitgewerkt in een praatje met op de slides een strip en dat was erg leuk om te doen.”
Top 5 hoogtepunten
Tijdens de Agile Testing Days heeft Wijnen veel geleerd, gezien en beleefd. Maar wat sprong er voor hem nu écht uit toen hij in die vierdaagse bubble zat? Wijnen pakt het schema erbij en stelt (in willekeurige volgorde) een top 5 met hoogtepunten samen:
- Deep oracles (Emanuil Slavov): “Dit ging over geautomatiseerde testcases. Hierin wordt steeds hetzelfde getest met dezelfde data en volgens dezelfde routes. De waarde is hierdoor niet zo groot, omdat je eigenlijk alleen test wat je al weet. Slavov voegt op een slimme manier randomizers toe, waardoor je meer waarde aan testen kunt ontlenen zonder dat je daar specifiek voor plant.”
- Hacking – Bridging the gap and going beyond to fight black-hat (Santhosh Tuppad): “Tuppad was vroeger een black-hat hacker: iemand die sites hackte en dat vervolgens uitbuitte voor zijn eigen gewin. Hij bracht duidelijk naar voren hoe makkelijk wij met zijn allen te manipuleren zijn en hoe slecht het gesteld is met de beveiliging. Hij vroeg bijvoorbeeld wie tussen de 8 en 10 karakters had voor zijn wachtwoord op werk. Het gros van de zaal stak zijn hand op: een simpel stukje social engineering. Die info deel je natuurlijk niet!”
- PowerPoint Karaoke: “Dit was briljant. Flexibiliteit en improvisatie zijn aan te leren. Je verzint met een groep wat random onderwerpen die je aan de hand van willekeurige slides moet presenteren. Super simpele opzet en daar sta je dan met ‘Unicorns’ als onderwerp en een skelet in de woestijn op je slide!”
- More heart and more humans with inclusive design (Steve Barnett en Nicola du Toit): “Software bouwen voor mensen met een beperking. Maar wat is een beperking? Deze definitie werd tijdens deze workshop breder getrokken. Als jij moe bent na een dag werken, kun jij hetzelfde ervaren tijdens een websitebezoek als iemand met dyslexie. Je hebt moeite met lezen van lange complexe zinnen, het begint je te duizelen en te draaien. Ze hebben een plug-in voor Chrome die je kunt toepassen op je iedere website. Je kunt dan kijken of je site bijvoorbeeld geschikt is voor ouderen of mensen met Parkinson, simpel door de plug-in te activeren. Zo geeft Blurry Bianca wazig zicht, Dyslexia Dani letterlijk dansende letters en Trembling Trevor een trillende muis. Verhelderend!”
- Feeling safe to be uncomfortable (Gitte Klitgaard): Gitte’s verhaal ging over hoe we ons als mens kwetsbaar moeten mogen voelen. Ze vertelde een onvoorstelbaar herkenbaar verhaal over alle manieren waarop ze geconfronteerd werd met vooroordelen, niet geaccepteerd worden of werd weggezet als ‘raar’, ‘kinderachtig’ of ‘niet vrouwelijk’. En haar reis naar het accepteren van zichzelf. Want, zo zei Gitte, alleen dan kun je ook anderen accepteren. En misschien klinkt het weer ‘typisch van een vrouw’, maar ook als man herken ik helaas veel van haar anekdotes uit eigen ervaring. Haar luchtige humor maakte het echter goed verteerbaar: ‘What do you mean I’m not an adult with all this lego? Of course I am, how else could I afford it, do you know how expensive that stuff is?’
Nog één tip om scherp te blijven
“Je moet je ook kunnen ontspannen. Er was een gekostumeerd feest waar je je als Hollywoodster moest verkleden. Anne en ik hadden ons verkleed als Audrey Hepburn en George Peppard uit de film Breakfast at Tiffany’s. En ik was vrijwilliger bij de Agile Games Night. Ik had als enige een digitaal spel meegenomen: Keep talking and nobody explodes. Het is een asymmetrische game. Een persoon zit achter een computer en ziet een bom voor zich. De rest van je team zien de bom niet, maar hebben wel een zeer uitgebreide handleiding. Jij moet uitleggen hoe de bom eruitziet, en je teamleden moeten je instructies geven hoe je de bom moet ontmantelen. Ik heb me geen moment verveeld tijdens de Agile Testing Days. Het was allemaal erg leuk. Ik zei toch dat het een soort Disneyland was?”
