Testaanpak volgt risico-impact

Talloze oorzaken kunnen ten grondslag liggen aan verstoringen in het hernieuwde uitkeringsproces. Zo kan het zijn dat destijds gemaakte keuzes niet goed vastgelegd zijn. In de nieuwe rekenkern kunnen nog foute berekeningen zitten. Bijvoorbeeld bij gebrek aan de juiste requirements of fouten die gemaakt zijn tijdens de ontwikkeling van de software. Maar ook een nieuwe CPU kan anders omgaan met floatingpointberekeningen waardoor bedragen kunnen afwijken. En wat te denken van datavervuiling uit het verleden. Dat blijft eveneens gewoon overeind bij het invaren naar de nieuwe omgeving. Ook medewerkers maken fouten. Niet vreemd bij nieuwe werkprocessen en nieuwe regelingen. Zeker als medewerkers onvoldoende herstelmogelijkheden hebben in het nieuwe systeem. En last but not least bestaat de kans dat individuele gevallen in een nieuwe omgeving ondergesneeuwd raken bij het wegwerken van grote volumes.

Het zijn slechts een paar willekeurige voorbeelden van waar het fout kan gaan in het uitkeringsproces. De gevolgen zijn groot. Van boze klanten naar compliancy risico’s tot aan serieuze imagoschade. Linksom of rechtsom scenario’s waar iedereen ver van weg wil blijven.
In een omgeving waar de gehele keten wordt heroverwogen, is het van groot belang alle ketenrisico’s in kaart te brengen. Dat is een flinke klus. Waar de impact van het risico groot is, kan een gedegen testaanpak los gelaten worden op mitigerende maatregelen.

Nooit eerder zijn zoveel veranderingen aan de orde geweest in relatie tot onze pensioenwet als nu. Niet alleen voor pensioenverzekeraars, – uitvoerders als vermogensbeheerders zelf. Zo’n beetje alle werkende Nederlanders worden op een of andere manier geraakt. Het risicobewustzijn bij de meeste pensioenorganisaties is groot. Nu nog zorgen voor de juiste maatregelen om benodigde transities goed te testen opdat vastgestelde risico’s beheersbaar blijven of beter nog, volledig uitblijven.